شلمچه میعادگاه آخر

به گزارش روابط عمومی سازمان تبلیغات اسلامی،در هفتمین روز از شهریورماه سال ۱۳۳۰، در خانه ای  ساده اما سرشار از ایمان و مهر، نوزادی چشم به  جهان گشود که نامش را «قاسم نهادند؛ نوزادی که  بعدها در میان دوستانش به حاج قاسم شناخته  می شد. هنوز دو سال از عمرش نگذشته بود که  دست تقدیر او و خانواده اش را از شهر استهبان به  عراق کشاند. یک سال از عمر خویش را در حریم نجف  و کربلا گذراند؛ جایی که عطر ولایت و خوی شهادت در  کوچه پس کوچه هایش جاری است و به عمق جان  آدمی نفوذ میکند. 

پس از بازگشت از عراق دوران تحصیل را با جدیت در  زادگاهش سپری کرد با اخذ مدرک دیپلم به واسطه  عشق و علاقه ای که به تعلیم و تربیت داشتت، وارد  سیاه دانش شد مناطق محروم دهدشت اولین  مقصد او برای خدمت بود. 

سالهای جوانی اش با روزهای مبارزه برای عدالت  و آزادی در هم آمیخته شد به پیروی از ندای انقلابی  حضرت امام پرچم مبارزه علیه طاغوت را بلند کرد.  مبارزات او از چشم ساواک دور نماند و منجر به  دستگیری او در سال ۱۳۵۴ شد اما چون سندی نیافتند.  ناچار رهایش کردند همان سال، سازمان منافقین با فریب لبخند و شعار او را به همکاری فراخواند.  علی رغم اینکه تشخیص ماهیت اصلی سازمان در آن  زمان بسیار مشکل بود و کسی از اهداف شوم آن خبر  نداشت، قاسم با نگاهی روشن و بصیرتی ژرف این  دعوت را رد کرد و یا در مسیر راستین اسلام گذاشت. 

در سال ۱۳۵۶ زندگی اش رنگ دیگری گرفت ازدواج  کرد و در فلاورجان اصفهان به شغل شریف معلمی  بازگشت. در کنار درس به طور مخفیانه در کلاسهای  قرآن و محافل مذهبی انقلابی حضور فعال داشت. تا  اینکه در سال ۱۳۵۷ زمانی که اولین فرزندش به تازگی  به دنیا آمده بود بازداشت و زندانی شد. این بار  هم بخت با او یار بود و بعد از مدتی مهر آزادی بر  پرونده اش خورد هر چند که این رهایی چندان به درازا  نکشید و دوباره در دی ماه همان سال به جرم توزیع  اعلامیه های امام در شیراز دستگیر و به زندان افتاد  آزادی اش با پیروزی انقلاب و آزادی مردم ایران همراه  شد. 

یک سال پس از پیروزی انقلاب میدان خدمت دیگری  پیش روی او گذاشته شد بار سفر بست و راهی قطر  شد تا معلم ایرانیان آن دیار شود. مدت مأموریتش  دو سال بود اما آن چنان خوش درخشید که از معلمی  به مدیریت آموزشگاه ارتقاء یافت و سه سال دیگر در  آنجا ماند در همان غربت دل در گرو ایران و جبهه ها  داشت هم یاری رسان جبهه بود و کمک های زیادی  جمع آوری کرد هم تابستانها به ایران می آمد و به  جای قلم اسلحه دست میگرفت و راهی جبهه ها  می شد. 

ماموریتش که به پایان رسید در سال ۱۳۶۳ با همسر  و ۴ فرزندش به استهبان برگشت و مسئولیت سازمان  تبلیغات اسلامی این شهر را برعهده گرفت. پست  و مقام برای او ارزش ذاتی نداشت؛ همواره خود را  خدمتگزار مردم میدانست همه او را به دل مهربان و  دستگیری از مستمندان می شناختند. 

سال ۱۳۶۶، خداوند هدیه ی دیگری به او عطا کرد. به  یاد برادر شهیدش نام محمود را برای پسر تازه متولد  شده اش، انتخاب کرد پسری که تنها یک سال طعم  شیرین حضور پدر را چشید قاسم در سال ۱۳۶۷  بار دیگر و برای ششمین بار با قلبی سرشار از ایمان  عازم جبهه شد. شلمچه میعادگاه آخر او بود؛ جایی  که پیکرش در میان خاک و آتش جا ماند و نامش  در شمار مفقودان به ثبت رسید. سالها گذشت و  خانواده چشم به راه یک نشانه ماندند تا آنکه در روز  سیزدهم آذرماه ۱۳۷۴ پس از هفت سال و نیم فراق  یوسف گمگشته به آغوش شهر و دیار خود بازگشت.  پیکر پاک او در مراسمی باشکوه بر دستان مردم  تشییع شد و در خاک استهبان آرام گرفت. 

شهید ابو القاسم تقوا 

محل تولد: استهبان 

تاریخ تولد: ۱۳۳۰٫۰۶٫۰۷ 

تاریخ تولد آسمانی: ۱۳۶۷٫۰۳٫۰۴ 

محل شهادت: شلمچه 

پست سازمانی :مسئول سازمان تبلیغات اسلامی 
شهرستان استهبان استان فارس) 

مزار مطهر گلزار شهدای استهبان 

مجموعه تصاویر شهید ابوالقاسم تقوا